Met meer dan dertig vulkanen, spitse bergen en markten op de flanken van de heuvels beschikt het land niet over de typische toeristische trekpleisters zoals zijn buurlanden. En dat is een troef voor wie in de eerste plaats op zoek is naar het authentieke Latijns-Amerika. Guayaquil is de grootste stad van Ecuador en heeft tevens een van de belangrijkste havens ter wereld.
Dit land werd door wetenschappers (waaronder Charles Darwin die over de Galapagoseilanden schreef) die er onderzoek verrichtten "Ecuador" gedoopt en was altijd al een aantrekkelijke bestemming voor buitenlanders. De Spanjaarden, die de Inca's verdreven, stonden versteld van de prachtige meren, de zwavelhoudende lagunes en de verborgen charmes van de Andes. Beetje bij beetje werd dit land, waar alles moeiteloos groeit, ontgonnen. En de steden met hun koloniale architectuur hebben het land een soort ruggengraat gegeven.
In dit zeer katholieke land wordt het jaar opgeluisterd door processies van Allerheiligen, een indrukwekkend feest ter ere van de doden waarop de alcohol rijkelijk vloeit. In deze overgenomen religie worden heilige teksten trouwens gecombineerd met inheemse elementen, want in dit land wordt er niet gekozen tussen het heden en het verleden, tussen traditie en moderniteit. Ecuador is het centrum. In veel opzichten. Het is niet heel erg groot, maar toch zeven keer groter dan Zwitserland. Je kan het dus gemakkelijk doorkruisen zonder dat je veel mist. En op de Malecón, de promenade van Guayaquil die voor de Ecuadoriaanse stad is wat de Promenade des Anglais voor Nice betekent, kan je je de horizontale lijn inbeelden die door het land loopt. Met de wereld in het midden. Hier voel je je in het centrum van alle dingen.